بصیرا

ما کار فوق العاده ای انجام نمی دهیم: بلکه همان فطرت را پیدا میکنیم، که اگر انسان خدایی باشد، همه چیز را روح به انسان می دهد. روح گاو،کار گاو را می کند.  روح خروس، کار خروس را می کند. حالا بگویید ببینم: روح خداییٍ انسان، چه کار باید بکند ؟؟؟ باید کار خدایی کند! «نُفُخت فیه مٍن روحی»، از روح خود در آن (گل آدم) دمیدم، اشاره به همین مطلب است.

منبع:

کیمیای محبت/محمدی ری شهری/ص163